Na terenie Gminy Jasło znajdują się zabytkowe kościoły:
- w Trzcinicy - gotycki, drewniany kościół z XV wieku pod wezwaniem św. Doroty położony jest w centrum wsi. Zachowała sie w nim XVI wieczna polichromia oraz wyposażenie wnętrza
- w Szebniach - drewniany kościół z XVII wieku pod wezwaniem św. Marcina, przebudowany w XVIII i XIX wieku kiedy to dobudowano wieżę i przybudówki. Kościół posiada bogate wyposażenie wnętrza a na szczególną uwagę zasługuje rokokowy ołtarz główny.
- w Warzycach - murowany kościół w stylu neoromańskim pod wezwaniem św. Wawrzyńca, jednonawowy z 1906r., projektowany przez Adolfa Kuhna.
- w Osobnicy - neogotycki kościół z 1906r., projektowany przez Talowskiego. Charakteryzują się wysoką, strzelistą wieżą wysoką na 42 m. We wnętrzu na uwagę zasługuje ołtarz główny p.w.św. Stanisława - Biskupa i boczny Matki Boskiej.
Dokumentami historii XX wieku są położone w Bierówce, Osobnicy, Trzcinicy i Warzycach cmentarze z kwaterami z czasów I wojny światowej. Bolesną pamiątką po okupacji hitlerowskiej są mogiły rozstrzelanych w Lasach Warzyckich i tzw. Dołach Bierowskich, gdzie znajdują się masowe groby jeńców rosyjskich, którzy przebywali w założonym przez Niemców obozie jenieckim, a potem koncentracyjnym w Szebniach.
Do dziś zachowały się również dwory w Szebniach i Trzcinicy oraz parki przydworskie w Szebniach, Trzcinicy i Zimnej Wodzie.
Okolice Jasła zamieszkane były przez człowieka od bardzo odległych pradziejów. Dowodzą tego liczne odkrycia archeologiczne. Najstarsze ślady bytowania człowieka pochodzą ze schyłkowego okresu plejstocenu (12 000lat p.n.e.) i holocenu (8 000 lat p.n.e.). Z okresu neolitu (4 000 - 2 000 lat p.n.e.) spotykane są już wyroby z margli, rogowców i obsydianów.
Są to grociki strzał, ostrza włóczni, toporki i wyroby ceramiczne. Z okresu ok. 3 000 lat p.n.e pochodzą mogiły kurhanowe, odkryte i przebadane w Bierówce, Krajowicach, Lubli. Prawie w każdej miejscowości odkryto stanowiska archeologiczne z epoki brązu i żelaza. Liczne są ślady działalności człowieka w tzw. Okresie rzymskim I-IV wiek n.e. Z tego czasu odkryto przedmioty metalowe, ceramikę tzw. Siwą i monety rzymskie. Istnienia ludnego osadnictwa słowiańskiego w VI-IX wieku n.e. dowodzą liczne osady otwarte i miejsca po grodach wczesnośredniowiecznych.
Szczególnie imponujące są wyniki badań na grodzisku Wały w Trzcinicy. Znalezione tu kilkaset tysięcy eksponatów świadczy o istnieniu osadnictwa od czasów paeolitu przez neolit, bogato reprezentowaną kulturę otomańską (wczesna epoka brązu) do średniowiecza (XIII w.) Jest to najstarsza osada obronna, najbogatsza i największa z dotąd znanych siedlisk ludności grupy pleszowskiej w Polsce. Pierwsze prace wykopaliskowe przeprowadzono tutaj jeszcze przed I wojną światową. W 1957 roku grodzisko badała sondażowo Karpacka Ekspedycja Archeologiczna. Prace badawcze ostatnich lat dały rewelacyjne rezultaty, a miejsce to nabrało rangi europejskiej i dużego znaczenia dla poznania początków epoki brązu w tej części Europy. Miejsce to nazywane jest "Karpackim Biskupinem". Również Niepla może pochwalić się osadnictwem pochodzącym sprzed 3500 lat p.n.e. oraz pozostałościami po Słowianach z VII-IX i IX-XIII
